آدم ها دو دسته اند؛ آن ها که اینترنت را از طریق کارتابل مرور می کنند و آنها که اینترنت را از طریق مرورگر مرور می کنند. خبر: "محدودیت اینترنت پرسرعت (بیش از دو برابر سرعت اتصال دایالاپ 56 کیلوبیت/ثانیه) برای عموم، در صورت موفقیت (؟!) همیشگی خواهد شد".
1- چند ماه پیش بود که تد استیونز – سناتور از ایالات آلاسکا – طی اظهاراتی [فایل صوتی]، اینترنت را به "یک سری لوله " تشبیه کرد که مردم می بایستی برای "بند نیامدن این لوله ها" از فعالیت زیاد در اینترنت و ارسال فایل های بزرگ برای هم بپرهیزند!! این سخنان تا آن اندازه مضحک می نمود که برای چند هفته استیونز را در صدر احمق ترین شخصیت های اجرایی آمریکا نگه داشت.
2- طی چند ماه آینده، تمامی مساحت شهر چند میلیونی مولد بزرگترین شرکت شبکه ساز دنیا (سانفرانسیسکو) با تمامی معابر کوچک و بزرگش، به کمک گوگل، به طور کامل و رایگان زیر پوشش اینترنت 300 کیلوبیت در ثانیه بیسیم خواهد رفت. از ماه های آینده، دولت سنگاپور شروع به ارائه رایگان اینترنت حداقل 512 کلیوبیت در ثانیه برای عموم (تضمین شده برای حداقل دو سال) خواهد کرد. در تعدادی از کشورهای جنوب شرق اروپا طرح هایی برای ارائه رایگان اینترنت بالای 256 کیلوبیت در ثانیه به خانواده های کم درآمد، برای حداقل پنج سال آتی، به منظور کم کردن شکاف دیجیتالی میان خانواده های فقیر و ثروتمند، ارائه شده است و ... و ... و ... .
3- مدیر عامل محترم شرکت مخابرات استان تهران و متولی بخش تلفن ثابت شهروندان تهرانی، پس از انتقال به سازمان تنظیم مقررات رادیویی – سازمانی که به عنوان رگولاتور مرجع فضای مخابراتی کشور عمل می کند - در اولین اقدام مهم خود، ناباورانه دست به حرکتی شگفت آور زد و بخشنامه ای را صادر کرد که افکار عمومی و فعالان عرصه ارتباطات را به شدت شوکه کرد. نا متعارف بودن این اقدام تا آن اندازه بود که تا چند روز پس از این اقدام نیز کسی حاضر به باور این خبر نمی شد و اصل ماجرا در هاله ای از ابهام فرورفته بود. تا اینکه وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات وارد عرصه شد و با اعلام این نکته که "محدودیت اینترنت بالای 128 کیلوبیت/ثانیه برای عموم در صورت موفقیت ادامه خواهد یافت"، بر تمامی حرف ها و حدیث های خوشبینانه خط بطلان کشید4- وزارت محترم ارتباطات با سکوت خود در مورد دلایل این اقدام خود، ابهام فضای مه آلود خبری کنونی را شدت بخشیده است. تنها جمله ای که از زبان مسئولان محترم این وزارت خانه شنیده می شود "کارشناسی شده بودن" این اقدام است، اما دریغ از یک صفحه یا حتی پاراگراف متن کارشناسی.
5- منظور وزارت ارتباطات از موفقیت چیست؟ در حالیکه دسترسی عموم به اینترنت پر سرعت یکی از شاخص های اصلی در رنکینگ دیجیتالی شدن کشور ها (بر اساس استاندارد های سازمان جهانی مخابرات ITU) می باشد،سخن گفتن از موفقیت آمیز بودن ایجاد محدودیت برای سرعت ( و نه محتوا که از طریق فیلترینگ صورت می گیرد) اینترنت بر چه اساسی استوار است. شایسته است وزارت مذکور در صورت تدوین استاندارد های جدید موفقیت ارتباطی، عموم را نیز در جریان این امر قرار دهد.
6- گمانه زنی ها در مورد دلایل این اقدام عمدتا بر دو محور استوار بوده است. محور اول اقتضائات فنی را دلیل این اقدام ارزیابی کرده اند که با پیگیری های به عمل آمده، مورد مذکور منتفی شد. محور دوم گمانه زنی ها دلایل فرهنگی را انگیزه چنین اقدامی بر شمرده اند، انگیزه ای که در صورت صحت، می بایستی بر نزدیک بینی مسئولان فرهنگی-ارتباطی این کشور تاسف خورد که از درک این نکته ساده عاجز هستند که " They can never stop the signal. Even if the signal is going at 128kbps".
دست زدن به اقدامات انفعالی و پسیو همچون سیاست جدید اتخاذ شده، به جای طراحی برنامه ها و استراتژی های اکتیو و از موضع یک "سیستم فعال ( و نه منفعل)"، نه تنها کمکی به بهبود فرهنگ عمومی نخواهد کرد، بلکه دست تولید کنندگان محتوا و جبهه اثباتی کارزار فرهنگی را خواهد بست.
7- با سیاست جدید، ایران می بایستی رویای تحقق خدماتی همانند پزشکی از راه دور (که همینک در روستاهای هند در حال پایلوت شدن است)، ویدئوکنفرنانسینگ به عنوان خدمتی برای عموم و نه فقط مسئولان بلند پایه و مدیران شرکتی، برودبند تلفونی و ... را تا سال ها به فراموشی بسپارد. ضمن اینکه وزارت مذکور می بایستی هر چه زودتر هزاران جزوه آموزش VOD و ACS برای عموم را نیز خمیر کند. اما قبل از همه این ها، همانگونه که گفته شد، بزرگترین ضربه را جبهه فرهنگی خواهد خورد. اینک که پس از چندین سال، مرکزیت تولید محتوا از آنسوی مرزها به داخل کشور آورده شده است – مساله ای که نمود آشکار آن را در جبهه خبری به وضوح می توان دید - اصرار وزارت ارتباطات بر تضعیف این حرکت شتابنده مثبت، سست بنیان می نماید.
8- البته شاید همه این ها طبیعی باشد. برای مدیری که اینترنت را از طریق کارتابل مرور می کند و اخبار خبرگزاری های روی شبکه را از طریق سردفتر خود می شنود، فاصله مشقت بار مگابیت تا 512، 512 تا 256، 256 تا 128، 128 تا 56 و 56 تا زیر 33 کیلوبیت در ثانیه غیر ملموس می نماید و اتصال از طریق تلفن در خانه به همان اندازه "کار را راه می اندازد" که چند مگابیت در ثانیه.
بلی، اینترنت مثل یک سری لوله است و آدم ها دو دسته اند، آنها که می توانند لوله کش خوبی شوند و آنها که وزیر ارتباطات خوبی می شوند، و صد البته برادر بزرگوارمان، جناب دکتر سلیمانی، نیک می داند آنچه که یک لوله کش را از وزیر ارتباطات متمایز می کند، نه در جنس لوله هایی که می کشند، که در جنس نگاه هایشان به لوله هایی که می کشند می باشد.
جامعه فرهنگی و افکار عمومی چشم دوخته اند تا وزیر دوست داشتنی ما، این تمایز را هر چه سریعتر آشکار کنند.
انشاء الله
